miércoles, 7 de diciembre de 2011

¡Navidad...Navidad...dulce Navidad...!









Despues de tanto tiempo sin trabajo ya daba por hecho que nunca trabajaría en nada… pero esa tarde había recibido una llamada inesperada, me citaban para el día siguiente por la mañana, para un trabajo en un centro comercial.

¡Estaba tan feliz…!que la noche me la pasé a vueltas en la cama haciendo con mis sábanas un hobillo, pensando y pensando en lo afortunada que era…
Me estaba viendo en un puesto de información al cliente, pues es un trabajo que encaja perfectamente con mi perfil, ya que soy de las que larga miles de palabras por minuto, dejando así a los que me escuchan, con la boca abierta y sin darles tregua para que ellos hablen…
Cuando llegué me fui a la entrevista,(tengo que decir que fue una de las más cortitas que había recordado en mi vida...).
Nada más llegar, me explicaron que el trabajo era solo por campaña de Navidad…
 Como estaba tan entusiasmada, me dije a mi misma que no pasaba nada, que yo valía mucho, y que en cuanto me conociesen me harían “fija de empresa…”,yo, sin escuchar ni una palabra de lo que me decían me imaginaba siendo ya la coordinadora de algún puesto importante dentro de la empresa… tenía una sonrisa  chulesca que creo que eso fue el detonante para semejante puesto…
Después de no haber escuchado ni una palabra de lo que me habían dicho, me llevaron a una pequeña habitación donde estaba mi uniforme…
Al entrar, el chico que me acompañaba me dijo que en cuanto estuviese lista lo llamase, así... ¡que allí me dejó!,encerrada… en aquel pequeño espacio.
Yo, miraba y miraba y no veía ningún uniforme, solo un muñecote grande de forma de “Reno”, colocado como si fuese un muñeco tentempié adornando aquel pequeño cuarto.
Con una voz muy fina llamé al responsable que me había llevado allí, indicándole que mi uniforme no estaba.
En ese momento… un escalofrío recorrió mi cuerpo, convirtiéndose en sudor helado…sus ojos me indicaban que aquel muñeco era para mi, y acercándose, me dejó un saco con unas golosinas para repartir a los niños…
Mi ego estaba por los suelos…pero aún así me enfrasqué en aquel muñeco enorme...
Aquello… era como quien vive en un cuerpo extraño… mis ojos no coincidían con los suyos, de manera que para ver, tenía que mirar por su boca, sobrándome así parte de su cabeza y alguna que otra pata.
Con todo eso… aun tenía la esperanza de que otros renos me esperarían, y que por lo menos tendría compañeros para llevar tanta responsabilidad y tan pesada carga.
No fue así…yo era el único reno andante de aquel dichoso centro comercial…
De repente, vi como se acercaban a mi una pequeña tropa de niños... así que me dije:
- Con lo que me gustan a mi los chavales…¡Esto está chupao!
Comencé haciendo un baile contoneando el disfraz, ellos …se quedaron perplejos… y el asunto comenzó a animarse de tal forma, que todos saltaban a mi alrededor acompañándome en ese baile...
Cuando de repente… un graciosillo hijo de su madre me asestó un golpe en la cabeza haciéndola así rodar por los suelos…
¡Dios! ¡ me había quedado sin cabeza…!
 Enfrascada en el cuerpo del Reno, intentaba agacharme para buscarla, pero aquel cuerpo estaba tan rígido, que no había forma de  que se doblase,  mientras tanto... otros malvados seres pequeños me tiraban por el rabo patas y demás...
Agobiada y hecha una furia sudando la gota gorda, sabía que tenía que defenderme, así que comencé a lanzarles de muy mala fe, aquellos caramelos que tenía en el saco, con tan buena puntería que a uno de los niños le di de lleno, tanto, que ...¡Dios la que se armó...! 
El niño chillaba de tal forma el condenado, que no se por dónde... apareció su madre, ¡armándose la marimorena!
Así que... comenzaron a llegar responsables del centro comercial, que… mirándome con furia, dieron por concluido mi trabajo...

Y... ahora que lo pienso..., ¡una mancha de caramelo tendré para siempre en mi currículum!
    

33 comentarios:

  1. jajajja... Ains estos trabajos, a vece son lo peor!! Yo he trabajado de todo en mi vida, hasta limpiando baños, pero lo peor de lo peor ha sido celebración de cumpleaños y comuniones!! Una vez me quitaron la peluca y la empezaron a pisar. Ains...niños, tan adorables unas veces y tan abominables otras. No sé si esta historia es real o no, pero vamos que podría serlo perfectamenteee!!! Biquiñossss

    ResponderEliminar
  2. Jajajajaja, ¿podríamos decir que es realidad o ficción?, me encantaría que hubiera sido real porque así podría contarlo como algo que le pasó a una amiga. Graciosísimo, graciosísimo.
    Te felicito porque se me saltan las lágrimas de la risa.
    Un besazo, guapísima.

    ResponderEliminar
  3. ¿...Y de ese dia de trabajo tan entretenido no tendrás una grabación? Es que nunca he visto a un reno sin cabeza... jajajaja
    Y además me encantaría ver a esos niños tan felices con sus caramelos...jajaja

    Besitos.

    ResponderEliminar
  4. Construa um paraiso de alegria e paz.
    Basta você querer o bem para todos.
    Ser otimista. Ter fé em Deus e em si mesmo.
    Compreender que Deus não tem preferências é uma forma de se sentir seguro.
    Tenha um abençoado final de semana.
    Beijos no coração.
    Não se esqueça que..
    Estou seguindo -te e te amando .
    Evanir
    Tem Prente de Natal na Lateral para você.
    Fiz com muito carinho..

    ResponderEliminar
  5. Bonitos recuerdos de Navidad para toda la vida. Esas son las mejores experiencias que nos tocan vivir. De las que se aprende algo. Saludos.

    ResponderEliminar
  6. Animos amiga...no crees que un nuevo mundo está por llegar? yo sinceramente tengo esa esperanza. Solo quiero que sientas mi solidaridad y felicitarte por la última frase del relatoY... ahora que lo pienso..., ¡una mancha de caramelo tendré para siempre en mi currículum!

    Un besazo enorme

    ResponderEliminar
  7. Hola Luna!!!!
    Me hiciste reír,te imagino intentando recoger tu cabeza,jaja y tirando caramelos a esos inocentes niños...jaja!!
    No sé si es real,pero es fantástica la historia.

    Te voy a contar un secretito,que leyendo tu historia se me vino a la mente enseguida,yo sí he trabajado(hace ya la tira de años)en unos grandes almacenes de juguetes y para la campaña de Navidad,(era cuando se inauguraba el centro oficialmente)buscaban entre los empleados quienes podrían disfrazarse de su mascota,vinieron,me vieron la altura y me dijeron...usted servirá;yo no tenía ni idea a que se referían,hasta que la encargada me lo dijo,me quedé a cuadros,jaja,al día siguiente no hizo falta que fuera con el uniforme,pues me estaba esperando el disfraz allí en el almacén,lo bueno es que me divertí un montón,no estaba sóla,menos mal,éramos más compañeros disfrazados y los niños se lo pasaron genial y se comportaron muy bien,eso sí,teníamos que parar de vez en cuando y meternos para dentro a quitarnos la cabeza,pues pasábamos muchísima calor dentro del traje y teníamos que beber mucha agua,fué una experiencia genial y la recuerdo con mucho cariño.

    Pero,por favor Luna,que no se entere nadie,jaja...eso entre tú y yo!!

    Un besito cariño!!

    ResponderEliminar
  8. ¡Hola Volboretinha!
    Parece que estas cosas suceden más de lo habitual...
    Los críos son un encanto...que voy a decir jajaja...
    Un beso.


    Towanda si te hice reir ya me doy por satisfecha,pero la verdad es que verse una en ese papelón suda una la gota gorda jajaja...
    Un besote.


    Tu siempre pensando en los demás Campito...
    Noooo,si te veo yo ya con tu cámara haciendo un álbum jajaja,bueno... el temita no estaría mal.
    besitos.

    ResponderEliminar
  9. ¡Hola Evanir!
    Muchas gracias por visitarme...y por tan buenos deseos, que de igual forma te envío yo desde aquí.
    Un abrazo.


    Bienvenido supermendo a compartir un trocito de mi cielo...
    Si como dices tú,unas Navidades inolvidables jajaja...y que voy a decir de lo de aprender,que es veradad que de todo se aprende y de los niños,esos seres tan dulces a veces y tan tan tan...perrillos a la vez.
    Un abrazo y agradecida por pasar por aquí.



    ¡Hola Victor!
    No...,¡si ánimos yo tengo! pero es que hay que sacarselos de dónde una pueda.
    Esta historia pudo haber sido real para mi,ya que cuando se está sin trabajo,bienvenido sea lo que sea,así que cuando veo gente metida en estos disfraces no dejo de pensar en que tiene su gran valor...y que puede ser una bonita y extravagante experiencia jajaja.
    Gracias por estar de nuevo por aquí.
    Un saludo.




    ¡Hola Estrella!
    Gracias por contarme tu secretito,mi historia al final si es real,aunque no sea yo la víctima,me inspiraron esa gente como tú, que habéis trabajado en cosas similares,y si... ¡me encantan los niños...!,pero no dejo de reconocer que a veces son unos golfetes y se pasan tres pueblos...pero aún así que vengan muchos a este mundo, que sin ellos no somos nada.
    Un cariñoso saludo y decirte que sois unas campeonas/os las que habéis trabajado en esto...

    ResponderEliminar
  10. ...traigo
    sangre
    de
    la
    tarde
    herida
    en
    la
    mano
    y
    una
    vela
    de
    mi
    corazón
    para
    invitarte
    y
    darte
    este
    alma
    que
    viene
    para
    compartir
    contigo
    tu
    bello
    blog
    con
    un
    ramillete
    de
    oro
    y
    claveles
    dentro...


    desde mis
    HORAS ROTAS
    Y AULA DE PAZ


    COMPARTIENDO ILUSION
    EL CANTO DE LA LUNA

    CON saludos de la luna al
    reflejarse en el mar de la
    poesía...




    ESPERO SEAN DE VUESTRO AGRADO EL POST POETIZADO DE FLOR DE PASCUA ENEMIGOS PUBLICOS HÁLITO DESAYUNO CON DIAMANTES TIFÓN PULP FICTION, ESTALLIDO MAMMA MIA, TOQUE DE CANELA ,STAR WARS,

    José
    Ramón...

    ResponderEliminar
  11. bueno es que los crios ya se sabe o les pones límites o se pasan muchooooooooo jajajaj..

    besos y feliz navidad.

    ResponderEliminar
  12. lo intentaste, hiciste todo cuanto estuvo en tu mano, si no pudo ser, no pudo ser.

    ¡demonios de críos!

    biquiños,
    Aldabra

    ResponderEliminar
  13. Genial, soberbio, te lo has currao bien, que se diría en Granada.
    Felicidades, me reí un montón.

    ResponderEliminar
  14. HOLA QUERIDA AMIGA
    QUE BELLO TEXTO, ME HAS HECHO REIR CON TU NUEVO TRABAJO, ES QUE LOS NIÑOS SON ESPECIALES Y MUCHOS SON TERRIBLES.
    ME ENCANTÓ EL RELATO PORQUE NOS INTERNAS EN ESE MUNDO INFANTIL Y SOÑADO POR EL QUE ALGUNAS VEZ PASAMOS.

    BESOS GIGANTES Y GRACIAS POR PASAR A VISITARME.

    ResponderEliminar
  15. Hola josé Ramón ,gracias por pasarte por aquí y dejarme tan bonitos sentimientos,de igual forma yo te los envío.
    Un abrazo.

    ResponderEliminar
  16. Fayliin gracias por visitarme y conocer mi espacio...
    Un abrazo.

    ResponderEliminar
  17. Hola Altair,pues si, ya ves... los críos pueden ser la leche...
    A mi me encantan pero a veces les das la mano y te agarran el brazo entero...
    Bueno... también mis deseos de que tengas unas bonitas fiestas y te lo pases genial.
    Un abrazo.



    ¡Hola Aldabra...!
    Pues si... dicen que la intención es lo que cuenta, aunque hay trabajos en que te cogen tan desprevenida que así se arman los líos jajaja.
    Un abrazo y gracias por llegar hasta este rincón.


    M.Flores gracias por tus palabras y que te hiciese reir,es todo un gustazo...
    Un abrazo.


    ¡Hola Luján!
    De igual forma te doy las gracias por acercarte hasta aquí...
    Llegar atu espacio infantil es un soplo de aire fresco dónde las añoranzas de niña se despiertan con tus cuentos.
    Un abrazo.

    ResponderEliminar
  18. jajajjajajajjajajajajajajajajja, me he reído mucho.....GRACIAS

    Paz&Amor

    isaac

    ResponderEliminar
  19. Me alegro Isaac que te hiciese reir...
    Un abrazo.

    ResponderEliminar
  20. Que bueno, jajaja. me hiciste reir con tu relato. Que malapata que le dieras de lleno a un pequeñajo porque los caramelos amansa n las fieras que llevan dentro. No te preocupes por la mancha del curriculum, es una mancha muy dulce jajaj.
    Gracias por tus palabras en mi cuento, espero que tu también te animes, no te olvides de decírmelo si lo haces.Feliz Navidad para ti tambien Un bessito
    Men

    ResponderEliminar
  21. Hola Men...me acerque a tu espacio por la buena idea que tuviste con el tema del cuento,por algo empieza una a conocer otros espacios,bien sea curiosidad o casualidad,así que aquí estamos... no sé el tiempo que tendré o si me inspiraré para hacer lo de los tres cerditos pero por supuesto lo voy a intentar...
    Gracias por tan bonitas palabras hacia mi historia.
    Un abrazo y que tengas una Hermosa Navidad.

    ResponderEliminar
  22. GRACIAS AMIGA POR ESTAR EN MI SITIO NIÑA BELLA, POR DEJARME TUS SENTIMIENTOS QUE VALORO MUCHO.

    TE DESEO LO MEJOR EN ESTA NAVIDAD.
    BESITOS
    CARIÑOS PARA TI

    ResponderEliminar
  23. QUERIDA GALLEGUIÑA, gracias por tus palabras tan bellas. Eres un amor. Me he reído mucho este año contigo y mira que lo necesito, de veras es impagable tu ternura y tu ironía.
    Felices fiestas con la familia.
    Veo ahí a Luján fraix es también una buena amiga y un amor como tú. Gracias, esta es una gran familia que hay que cuidar. Así son las nuevas formas de comunicación, nada que decir, salvo que me quitan mucha soledad.

    Besazos.

    ResponderEliminar
  24. Hola luján, Hola M.Flores.
    A las dos os digo que he creado este espacio dónde con el tiempo he sentido el cariño de los que por aquí pasáis,me habéis creado ilusiones,he compartido lecturas de textos muy diferentes y muy entretenidos e interesantes ,cada una con sus diferencias...¡que es lo divertido...!
    Por ello aquí me siento feliz,algo muy fundamental en esta vida,por eso daros las gracias por este período de tiempo tan ameno,así que a vosotras y a tod@s los demás desearos que en estas fechas tengáis momentos dulces y que sigáis como hasta ahora,compartiendo vuestro tiempo y vuestras letras.
    Un abrazo y solo decir que si llegastéis aquí fue por una persona que fue la que me adentró en este mundillo,mi amiga Campoazul...

    ¡FELIZ NAVIDAD A TODOS...!

    ResponderEliminar
  25. Te deseo una Feliz Navidad,cariño!!
    Que las disfrutes,en compañía de amigos y familia!

    Un fuerte abrazo!!

    ResponderEliminar
  26. ¡Hola Estrella...!
    Gracias por dejarme tu comentario tan cariñoso,con el mismo afecto y cariño te mando mis mejores deseos de felicidad para estas próximas fiestas...

    ¡¡Un fuerte abrazo!! ¡Ah! y lo mismo que a Luján y M.Flores te digo ¡todo un placer leerte..!

    ResponderEliminar
  27. Buen relato, me puso de buen humor
    Se feliz hoy y siempre
    Te mando un abrazo grande
    ^ ^

    ResponderEliminar
  28. Feliz Navidad amiga, te deseo lo mejor para ti y los tuyos.

    Amor y compañia

    Besos

    ResponderEliminar
  29. Hola Papel frágil garcias por llegar hasta aquí,y que mi relato te pusiese de buen humor ,para mi es todo un placer si se puede hacer reir aúnque nada más sea un poquito a las personas que me leen...
    Un abrazo te mando yo a ti también ,pasaré por tu espacio a conocerte,pero en estas fechas ando algo liadilla.
    ¡Felices Fiestas!

    ResponderEliminar
  30. Felices Fiestas para ti también Victor...
    Que en el próximo Año nuevo nos dejes tan bonitas fotos y palabras.
    Un abrazo.

    ResponderEliminar
  31. Esta tarde de domingo chuvioso, din un paseo polo teu blog. Non me fixo falta chuvasqueiro pero sí un sino de ademiración (!) ao ler os teus posts. Gustoume moito este do reno por unhas horas. Tes gran facilidade de expresión e, como tí dis, de persuasión!
    Encántame o xeito que lles das ós contos, virandoos do revés e con innovacións que os fan ser mais de hoxe en día.
    É moi fermoso todo canto escribes. Ánimo que os fas moi ben.
    Grazas polos comentarios no meu blog.
    Sorte que tes de poder ver o mar dende a ventana. Ese fermoso mar que ten Cangas, Moaña e todos eses lugares do outro lado da Ría.
    Saudiños
    www.leriasdebea.blogspot.com

    ResponderEliminar
  32. Grazas Leriasdebea por as túas fermosas palabras...
    Dasme moitos ánimos e iso fai que me sinta case importante.
    Todo isto comezou escribindo en galego para así practicar o pouco que sei,logo animeime co castelán, e para min é toda unha diversión e aprendizaxe.

    Unha aperta moi forte.

    ResponderEliminar

Porfa...¡No te vayas sin decirme algo!